Hoogeveners zegevieren in zinderend volleybalgevecht
Hoogeveen – De heren van Olhaco zijn van de laatste plaats af. In een zinderend duel tegen concurrent Hengelo behaalde de ploeg van trainer Xander Arling een zwaar bevochten 3-2 zege. De degradatiekraker duurde ruim twee uur en kende een bloedstollende climax in het voordeel van de Hoogeveners. Door de eerste thuisnederlaag van dit seizoen deed Olhaco de laatste plaats over aan Hengelo.
Door Reinier de Boer
Na een meer spannend dan goed volleybalduel was de vreugde groot bij de thuisclub, nadat eindelijk het thuispubliek op een zege werd getrakteerd. Olhaco-trainer Xander Arling gaf toe dat het niet allemaal even mooi volleybal was, maar de spanning en vechtlust vergoedde veel. ,,We hebben echt vechtvolleybal gespeeld en we bleven strijden voor een goed resultaat. Ik vond het een mooie partij. Ik ben tevreden over onze vechtlust en veerkracht. In de vierde set stonden we ver achter en dreigde even een 1-3 nederlaag. Ik was even bang dat het een vervelende avond zou worden, maar we hebben ons uitstekend terug geknokt. Winnen is altijd mooi en we zijn van de laatste plaats af.”
Olhaco startte de wedstrijd met Bert Bril, Rens Meijer, Sander Kemperman, Max Veldhuizen, Thijs van Noorden, Alwin Mijnheer en libero Christiaan Boer. De thuisclub speelde de hele wedstrijd wisselvallig en dat begon al in de eerste set. Olhaco kwam met 14-12 voor en gaf vervolgens zes punten op rij weg: 14-18. Door een goede opslagserie van de goed spelende Alwin Mijnheer werd het 18-18, maar daarna maakte Olhaco teveel fouten, waardoor de eerste set via 19-25 naar de Twentenaren ging.
Ook in de tweede set speelde Olhaco te wisselvallig, want na een 12-8 voorsprong werd het 12-12 en na een 19-15 voorsprong liet het Hengelo terugkomen tot 21-21. Olhaco kende veel moeite met het goede blok van de gasten. De aanval door het midden was deze wedstrijd een sterk wapen, waarbij Alwin Mijnheer goed speelde en zestien punten scoorde. De 43-jarige Sander Kemperman zorgde voor zeventien punten, maar werd toch ongebruikelijk vaak afgeblokt. Olhaco pakte de tweede set door punten van Bert Bril, Max Veldhuizen en Rens Meijer.
Olhaco kon dit niveau in de derde set niet continueren. Het begon nog goed met een 13-11 voorsprong, maar daarna verdween de voorsprong snel als sneeuw voor de zon. Olhaco zakte door het ijs en verloor de derde set kansloos met 17-25. Opvallend was dat Olhaco en Hengelo geen enkele keer foutief serveerden. ,,Misschien had ik eerder moeten wisselen,” zegt Arling. ,,Ik moet zeggen dat mijn twee collega’s Paul de Vries en Sander Klok deze keer voor 90% voor de wissels verantwoordelijk waren. Zonder hen had ik het niet gekund.”
In de vierde set toonde Olhaco veel veerkracht, want bij 12-16 dreigde even een 1-3 nederlaag. Een succesvolle inhaalrace zorgde voor 22-22, waardoor er een bloedstollende slotfase aanbrak. Na 24-22 werd het 24-24. Bij 25-24 sloeg Sander Kemperman na de langste rally van de partij de bevrijdende 26-24 binnen. De spanning gierde door sporthal Trasselt in de vijfde set. Wie zou na de wedstrijd de rode lantaarn dragen? In een zinderend toetje bleef het tot 10-10 gelijk, waarna Rens Meijer, Sander Kemperman en uiteindelijk Alwin Mijnheer voor de verlossende 15-12 zorgden. De opluchting droop van de gezichten van Olhaco af, want eindelijk was het thuispubliek getuige van een thuisoverwinning. Zaterdag speelt Olhaco de zeer lastige uitwedstrijd bij VoCASA 2.
Olhaco-Hengelo 3-2 (19-25, 25-22, 17-25, 26-24, 15-12)