‘Ik ben nog niet klaar met dit leven, ik wil er alles aan doen’
Hoogeveen – Gerrit Schraa is zondag 15 november jl. op 75-jarige leeftijd in ziekenhuis Tjongerschans in Heerenveen overleden aan corona. Na longproblemen verbleef hij enkele weken in het Scheper ziekenhuis in Emmen, waar hij op de ic aan de beademing terecht kwam. Op de rouwkaart staat dat hij op 3 november in gesprek met een specialist nog zei:,,Ik ben nog lang niet klaar met dit leven, ik wil er alles aan doen.” Enkele dagen voor zijn overlijden werd hij overgeplaatst naar het ziekenhuis in Heerenveen. Daar verloor ‘Mister Olhaco’ uiteindelijk de strijd en de verslagenheid in Hoogeveen en ver daarbuiten is groot.
Een heel groot deel van zijn leven stond in het teken van zijn geliefde sport volleybal. Gerrit en volleybalclub Olhaco waren onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Gerrit was Olhaco en bij de naam Olhaco werd automatisch de naam Gerrit Schraa genoemd. In 1962 werd hij lid van ‘zijn’ club Olhaco. Hij feestte in die jaren als supporter in de sporthal in Coevorden hartstochtelijk mee met het succesvolle eerste herenteam. Gerrit speelde in Heren 5, maar later bleek dat zijn hart meer lag bij de arbitrage. Op zijn achttiende floot hij al wedstrijden in de toenmalige gymzalen in park Dwingeland. Later gaf hij scheidsrechterscursussen en wees scheidsrechters aan voor wedstrijden in vier rayons. Hij was een talentvolle scheidsrechter, die de landelijke volleybaltop haalde en in de Eredivisie mocht fluiten. Na 55 jaar floot hij dit jaar nog wedstrijden in de derde divisie. Hij was jarenlang scheidsrechter, beoordelaar en begeleider en ontving daarvoor in 2017 de gouden officialspeld van de Nevobo. Hij vervulde 33 jaar verschillende bestuursfuncties bij Olhaco. Zo was hij vice-voorzitter, secretaris en tien jaar voorzitter. Gerrit zal vol ideeën en organiseren zat in zijn bloed. Hij maakte zo’n twintig jaar deel uit van de organisatie van het Indoor Beachvolleybaltoernooi van Olhaco, hij organiseerde het stratenvolleybalkampioenschap, het oliebollentoernooi, clinics, reünies, de jaarlijkse barbecue, maar ook clubacties. Niets was hem te veel. Gerrit had een ‘oranje-blauw hart’ en was een vrijwilliger van de buitencategorie. Hij was archivaris van de club en de geschiedenis van Olhaco is op een overzichtelijke manier in mappen vastgelegd. Als je een vraag had over het verleden, ging hij op onderzoek uit en later overhandigde hij het perfecte resultaat. Hij wilde alles wel doen, zo appte hij eens elk gescoord punt tijdens een wedstrijd van Heren 1 naar iemand die de wedstrijd niet kon zien. Hij werd tot erelid van Olhaco benoemd. In mei 2019 legde hij zijn bestuursfunctie neer. Zoals verwacht kon hij zijn club niet helemaal verlaten en bleef hij verantwoordelijk voor de materialen en ontving, beoordeelde en begeleidde hij de scheidsrechters, die in sporthal Trasselt wedstrijden floten. Voor de scheidsrechters was hij ‘het gezicht’ van Olhaco. Hij was gastvrij, coöperatief, vriendelijk, begripvol en altijd beheerst. Hij liet een ander in zijn waarde, maar als hij het ergens niet mee eens was, zei hij het ook, maar altijd opbouwend. Scheidsrechters kwamen altijd graag naar sporthal Trasselt en Gerrit heeft daar een belangrijke rol in gespeeld.
Hij was een verbinder. Hij wilde graag dat iedereen het in de club naar de zin had en hij deed daar door een open, gastvrije houding zijn best voor. Nieuwkomers werden vriendelijk welkom geheten en de leden benaderde hij altijd met humor. Hij was geliefd binnen de club, maar ook daarbuiten. Als scheidsrechter en beoordelaar reisde hij het hele land door. Hij was bij veel volleybalclubs in heel Nederland bekend. Dit jaar werd hij verblijd met een koninklijke onderscheiding en dat deed hem veel, al liet hij dat niet altijd even duidelijk merken.
Op 10 oktober jl. was hij voor het laatst bij een thuiswedstrijd van Olhaco Heren 1, die zonder publiek werd gespeeld. Hij was één van de stewards met mondkap en een geel hesje aan. Ook toen genoot hij van het spelletje en bleef hij de vreemde omstandigheden met de nodige humor benaderen. Hij klaagde vrijwel nooit over lichamelijke klachten en hij sjouwde energiek met netten en reclameborden, maar hij kampte ook met gezondheidsproblemen. Hij moest tot zijn grote spijt afstand doen van zijn hond, omdat hij de dagelijkse wandelingen conditioneel niet meer aankon. Gerrit werd in oktober gegrepen door corona en kwam aan de beademing op de ic in het ziekenhuis en overleed op zondag 15 november. Zijn overlijden is hard aangekomen. Sporthal Trasselt zonder Gerrit Schraa is onvoorstelbaar.
Waardig afscheid
Olhaco heeft haar clubicoon een waardig afscheid gegeven. Vrijdagavond was er een gedenkmoment in sporthal Trasselt, waarbij leden de laatste eer aan Gerrit bewezen. De uitvaart heeft zaterdag 21 november plaatsgevonden bij Yarden Zevenberg in Fluitenberg. Leden en andere belangstellenden vormden een erehaag op de begraafplaats.