‘Ik probeer altijd positief te coachen’
De heren van Olhaco hebben een nieuwe trainer. De 42-jarige Xander Arling uit Hollandscheveld is de opvolger van Menno Volkerink, die tijdens de laatste thuiswedstrijd na zes jaar Olhaco afscheid nam. De in Klazienaveen geboren Xander Arling speelde als spelverdeler drie jaar in Heren 1 van Olhaco en neemt de uitdaging aan als trainer van FOOX Olhaco HS1 aan de slag te gaan.
Door Reinier de Boer
De liefde voor volleybal werd Xander met de paplepel ingegoten, want de geliefde sport van zijn vader was ook volleybal. De basis van zijn volleyballoopbaan ontstond bij Tjoba uit Klazienaveen. ,,Mijn vader speelde altijd volleybal. Ik was als jonge jongen altijd in de hal. Op mijn vijfde werd ik al lid van Tjoba en ik had toen als doel het Nederlands team te halen. Ik kwam er te laat achter dat dat niet voor iedereen is weggelegd.” Arling bleek talent te hebben en werd gekozen voor de Drentse selectie en nam deel aan steunpunttrainingen voor getalenteerde jeugdspelers.
Hij verkaste naar Sleen in de derde divisie, maar daar kwam hij nauwelijks aan spelen toe. ,,Voor een jeugdspeler is het goed veel te spelen. Na een jaar vertrok ik naar Emmen ’95, waar ik iets meer aan spelen toekwam. Mijn verwachtingen waren te ambitieus op die leeftijd, waardoor ik ook daar maar een jaar bleef. Ik heb een mooie tijd gehad bij deze clubs, maar ik keerde terug bij Tjoba met als trainer Dennis Luider. Ik bleef daar drie jaar en ik speelde alles. We promoveerden van de eerste klasse naar de tweede divisie.”
Daarna vertrok hij naar Kangeroe in Hardenberg, waar hij in de eerste divisie acteerde. Hij aanvaardde een baan als IT-er en die combinatie bleek moeilijk. ,,Ik kon minder trainen en dat werkt niet, waardoor ik koos voor mijn baan en afscheid nam bij Kangeroe.” Toch kon hij niet zonder volleybal en speelde twee jaar bij Sleen. ,,Ik woonde inmiddels in Groningen. Na twee jaar viel het team helaas uit elkaar.”
Lycurgus
Op 25-jarige leeftijd werd hij gevraagd door Lycurgus. ,,Ik beleefde daar een superjaar in de Eredivisie met ploeggenoten als Sander Kemperman en Paul de Vries. We werden derde van Nederland. In die tijd verhuisde ik naar Hollandscheveld en toen ben ik even gestopt met volleybal.” Routinier Sander Kemperman was in Hollandscheveld de buurman van Arling en hij vroeg hem bij Olhaco te komen spelen. ,,Dat heb ik van 2010 tot 2013 gedaan onder trainer Mohammed Romdhane. Ik moest helaas stoppen wegens knieproblemen. Dat heb ik waarschijnlijk gekregen bij Lycurgus door het vele trainen. Ik luisterde niet naar mijn lichaam en negeerde de problemen. Dat ik moest stoppen was een grote teleurstelling. Mijn hele leven draaide om zo hoog mogelijk te kunnen volleyballen en dan stopt het ineens.”
Arling probeerde allerlei sporten uit, maar de enige sport waarbij hij geen last van zijn knieën had, was hardlopen. ,,Maar daar vind ik niet zo veel aan. Ik heb nog wel een marathon gelopen.” Daarna maakte hij een verrassende switch naar hockey. ,,Mijn oudste dochter speelde hockey bij HHC, waardoor ik coach ben geworden. Ook heb ik later training gegeven en ik speelde zelf een jaar in het veteranenteam van HHC.”
Olhaco
Het avontuur bij HHC stopte toen zijn dochter ineens voor volleybal koos. ,,Mijn beide dochters volleybalden en het duurde slechts twee weken totdat ik gevraagd werd om training te geven. Ik heb het trainersdiploma VT 2 gehaald en VT 3 heb ik bijna afgerond, misschien ga ik VT 4 ook nog halen. Ik trainde Dames 3 en enkele jeugdteams.” Afgelopen seizoen was hij al betrokken bij Heren 1 van Olhaco, want hij fungeerde als videoanalist. ,,Ik bekeek beelden van tegenstanders en analyseerde wedstrijden.”
Toen Menno Volkerink aangaf te stoppen als trainer benaderde de technische commissie hem of hij zijn taak over wilde nemen. ,,Ik vind dat een hele mooie kans, wanneer krijg je een dergelijke kans? Het wordt de eerste keer dat ik een eerste herenteam op een hoog niveau mag trainen. Ik ga de uitdaging aan en het is fantastisch dat we opnieuw in de Topdivisie mogen spelen. Menno heeft een mooie basis gelegd. Het is een mooie, jonge groep bij Olhaco. Als trainer probeer ik het maximale eruit te halen. Ik ga voor groei, sneller beter worden dan de tegenstander.”
Zijn assistent wordt Sander Klok, die Jheffry Albertoe opvolgt. De Hollandschevelder noemt zichzelf een rustige trainer. ,,Ik ben geen schreeuwer langs de lijn, want dat heeft weinig zin. Ik probeer altijd positief te coachen. Ik hou ervan als spelers zelf ontdekken wat het beste is. Het liefst overleg ik alles met de groep en bepalen we met elkaar hoe we bepaalde zaken oplossen. Afgelopen seizoen zijn de ballen vaak verkeerd gevallen, maar we moeten ons niet alleen maar focussen op winnen en verliezen. We moeten lol met elkaar hebben en met elkaar beter worden.” Hij is sinds 1 mei begonnen bij Olhaco en hij kiest voor drie keer trainen per week. ,,Hoe meer je traint hoe beter je wordt. Voor dit niveau is drie keer trainen per week een normaal aantal.”
Naast het vertrek van de trainers Menno Volkerink en Jheffry Albertoe nam Olhaco ook afscheid van de spelers Jitte Tavenier en Quinten Groenewold. ,,Dat is super jammer. Ik hoop dat we verder de groep bij elkaar kunnen houden.”
‘We moeten lol hebben en samen beter worden’
Veel succes Xander!